Şarkıcı İzel Günaydın gazetesinden Özlem Avcı ile 7 yıl aranın ardından çıkardığı albümü ve o süreci konuştu.
En son Arpej Yapım etiketiyle yayınlanan “Kendiliğinden Olmalı” albümünde yer alan “Bizim Ağaç” isimli şarkısını seslendiren ünlü şarkıcı, yeni çıkacak albümünün detaylarını ve özel yaşamı hakkında ilginç açıklamalarda bulundu.
İşte O Röportaj:
Müziğe yedi yıl ara veren İzel, yaşadıklarını şöyle anlattı: “O dönem her şeye küsmüştüm. Çiftlikte tavuk ve koyunlarla yaşamayı düşündüm. Sonra inzivaya çekilmek için erken olduğuna karar verip geri döndüm”.
Yedi yıl aradan sonra yeni albümünüzü çıkardınız. Neden bu kadar uzun bir ara verdiniz?
Çok sık albüm yapmıyorum zaten. Ancak bu yedi senede hiç görünmedim. O dönem menajerimle fikir ayrılığına düşmüştük. 5 yıllık sözleşmemiz vardı, ben de o sözleşme tarihinin bitmesini bekledim. Bu olayla birlikte ben de küstüm. 32 yıllık da bir yorgunluk var tabii. Konser yapmadım, şarkı söylemedim. Aralıksız yoğun konserleri olan ve yoğun çalışan benim gibi biri için bu ayrılık depresyona neden oldu. Benim işim gücüm şarkı söylemek. Öyle olunca da kendimi Kaz Dağları’na, ormanlara attım. Tatiller yaptım. Bu yedi yılı dinlenme dönemiymiş gibi düşündüm. Sonra yeni bir müzik şirketiyle anlaştım. Albümün hazırlık aşaması 1.5 yıl sürdü. Beni sevenler bu duruma çok isyan etti.
PARA MARA İSTEMEYİZ YETER Kİ SEN GERİ DÖN
Albümde kimlerle çalıştınız?
Yedi yıl sonra albüm yapmanın verdiği çok büyük sorumluluk vardı. Genelde ben albümlerinde tek besteciyle, tek aranjörle falan çalışırdım. Bu sefer birden çok insanla çalıştım. Bana çok güzel şarkılar hediye geldi. “Yeter artık, bunu okumak zorundasın para da istemiyoruz” dediler. Sezen Aksu, Çelik, Ercan, Sinan Akçıl hepsi şarkılarını hediye etti. Serdar Ayyıldız aranjmanları yaptı. Mehmet Güreli’nin ‘Kimse Bilmez’ şarkısı hariç hepsi yeni şarkı. ‘Saçmalık’ adlı şarkımıza Erkan Nas klip çekti.
YAŞAMAKTAN KORKAR OLMUŞTUM
Müziğe ara verdiğiniz dönemde nelerin değiştiğini gördünüz?
Her şey çok değişti. Bir ara müziği bırakmayı, çiftlikte tavuklar, koyunlarla yaşamayı düşündüm. Sonra hemen vazgeçtim. ‘Daha inziva için çok erken. Benim şarkı söylemem lazım’ dedim. Mikrofonu,sahneyi, şarkı söylemeyi özledim. Bu yedi yıllık süreçte insan detoksu da yaptım. Bir iki çocukluk arkadaşım kaldı. İnsan kimse ile görüşmediğinde yalnız hissediyor. O yalnızlığı da kendim istedim. Yalnız kaldığımda ‘Bana şöyle yaptı’ diye insanları suçluyordum. Sonra ‘Bende de bir sorun var’ deyip kendimdeki sorunları bulmaya çalıştım. Arıza bir tipmişim aslında. Benim de zorluklarım varmış. Bir de aşırı duygusalım. Benim grim yok. Bu dönemde biraz da griyi öğrenmeye çalıştım. Çünkü ben ya depresyondayım ya aşırı mutluyum. Ortası yok. Birisi ile her gün her dakika görüşeceğim ya da hiç görüşmeyeceğim. Herkesi affettim, bana kötülük yaptığını düşündüğüm insanları bile affettim. En zoru da kendimi affetmek oldu. Böyle bir sıyırdım açıkçası. İnsanın bir ara delirmesi gerekiyormuş.Dibi görüp bir ayağını vurup yüzeye çıkacaksın. Normalde ölümden korkan ben yaşamaktan korkar olmuştum.
Kaynak: Günaydın, Özlem Avcı