Merhaba,
Epey sene önceydi. Uludağ’dayız. Akşam Bir gece kulübünde çaldık. Ertesi sabah 10:00 da uyandım.
Akşamdan kalmayım yani. Orkestra arkadaşlarım henüz uyanmamışlar. Ortalık henüz tenha ve bembeyaz. Kaymayı bilmiyorum. Öğrenmeye de niyetim yok. Ölü denize yamaç paraşütü ile indikten sonra, herşeyi yapamayacağıma karar vermiştim.
Tek kişilik telesiyejle zirveye çıktım. Şöminenin karşısına geçtim. Kimse yok. Ben, sıcak şarap, bardakları kurulayan sessiz garson, şöminenin çıtırtısı. O kadarız.
İkinci kadeh şarabım elimde, dışarı çıktım. Tamamen yalnız. Şarap ben ve sessiz kar taneleri. Ateşin çıtırtısıyla garson içeride kaldılar.
Hem Uludağ’ın hem romantizmin zirvesindeyiz. Ben, sıcak şarap ve sessiz kar.
Sanki aşıkmışım gibi, zirveden aşağı, çıkarabileceğim en yüksek sesle haykırdım:
“SENİ SEVİYORUUUUUUUM”
Yankılanır diye bekledim ama sesim kar taneleri içinde eridi gitti. Şarkı yazarıyım ya, gerisi o an geldi. Hem de melodisiyle beraber:
“Dağlara sevmeyi haykırmışım ben
dönmem yolumdan gönlüme uymaz
uğrunda ÖLMEYİ göze almışım ben
yapsan da güzelim bir değil bin naz”
Kaldığım otel odasına dönünce akşama doğru şarkı bitti. Bir albümümde de vardır.
Ama “uğrunda Ölmeyi” diye başlayan satırı; “uğrunda AYRILIK göze almışım” olarak değiştirdim.
Çünkü yalan! Aşk uğruna niye öleyim.
Aşk ölür
Aşık yaşar.
İlhan Şeşen | MüzikOnair
