UTANIYORUM
Bodrum’a kış geldi. Güneş beyazlaştı. Evimiz yaz kış güneş görür. Yazın dik gelir sıcak yapar, kışın eğik gelir göz alır.
Henüz bakir koylar var. Kışın oralarda kimse olmaz. Soyunup çıplak denize girebilirsiniz ki, yapmış bir iki arkadaşım var. Bu koylardan birinin adını ben koydım :
“Benim koyum.”
Hergün öğle vakti koyuma gidiyorum.
Portatif rejisör sandalyemi kuruyorum. Havlu mavlu çakılların üzerine atıp dümdüz uzanan denize bakarak, sandalyeme kuruluyorum. Kimse yok.
Aslında bir çeşit meditasyon. E yaş 68. Her emeklinin hakkı ve hayali değil midir bir sahil kasabasına yerleşmek.
Gün batarken, bir iki saçmalıyorum…
“Güneşin her batışına,
Şiirler yazmak mümkün
Denize akışına öylece,
Bakmak mümkün
Yazmak mı yaşamak mı,
Hangisi daha mümkün
Bu olanlar üstüne.”
Bugünlerde yaşadıklarımız arasındaki huzurumdan utanıyorum. Belki bir şarkı yazarım. Belli mi olur…
Sevgiler.
İlhan Şeşen | MüzikOnair
